Zwarte zaterdag op de wandel- en fietspaden van het Limburgse landschap. Een beetje gechargeerd natuurlijk maar toen we vanmorgen aan onze wandeling begonnen, was het erg druk. Gelukkig werd het minder op onze wandelroute en fietsers zagen we al heel snel niet meer. Dat het erg druk was vandaag merkten we ook weer op het laatste deel, terug naar de camping. Springen voor je leven, omdat fietsers zo hard de berg afkomen, dat je letterlijk aan de kant moet springen om ze te ontwijken. Het was natuurlijk een prachtige dag om te lopen en te fietsen, maar een beetje uitkijken mag wel. Vannacht heeft het toch nog flink geregend en vanmorgen vroeg hing de mist als een dikke sluier in het dal. Ook een prachtig gezicht.
De camping staat mutje vol. De rij bij de douche gaf dat vanmorgen al aan en er zijn nog meer mensen bijgekomen. De voorzieningen zijn niet berekend op deze aantallen campinggasten. Freddy heeft vanmorgen betaald en een lang gesprek gehad met de vriendin van de boer. Zij vindt ook dat er dingen moeten veranderen maar het schijnt nog niet mee te vallen om de boer te overtuigen. Ook liet de stroomvoorziening het vanmorgen afweten. Als hij van het land af kwam, zou hij wel even kijken, was zijn reactie geweest. Zo werkt het natuurlijk niet op een camping. Mensen hebben stroom nodig, zeker met een koelkast. De boer heeft daar niet zo’n boodschap aan blijkbaar. Zijn vriendin kijkt er wat anders tegenaan. Een gezonde blik, denken wij.
Een prachtige wandeling hebben we weer gelopen, van Natuurmonumenten. Vanaf de camping en dat is prettig. Een stuk langs de Geul, door weilanden en stukken bos, langs akkerland, veel variatie weer. Op een gegeven moment zegt Freddy uit het niets, STOP. Ik sta meteen stil .”Een torenvalk”, op een weidepaal. Hij sluipt er naar toe als een kat naar zijn prooi; foto’s makend als een volleerd fotograaf. Er moest ook nog een foto komen van een opvliegende valk. Freddy klapt in zijn handen, de valk vliegt op! “Een duif”, roep ik. Toch wel wat aangeslagen lopen we verder. Ook een vogelaar leert nog elke dag. Ik mocht dit voorval vermelden in de blog. Natuurlijk eerst gevraagd want dit roept misschien wel vragen op wat betreft de kennis van iemand die zich vogelaar noemt.
Gelukkig zagen we een paar kilometer verderop, wel een torenvalk op een weidepaal. Prachtig! Hij zat er heel parmantig en draaide z’n kop naar alle kanten, niet onder de indruk van ons. We konden niet goed inzoomen maar het was echt zo. Een mooie roofvogel met rood bruine vleugels en gevlekte borst .Het kwam dus toch nog goed.
Ook kwamen we langs een galerie. Wat een prachtige schilderijen hingen er; zo fijntjes en precies, indrukwekkend. Het werk is van Truus ter Haar. Je kunt ook ansichtkaarten van haar werk kopen en ze had een voorleesboek voorzien van illustraties. Zo mooi voor kinderen. Er kwamen meteen ideeën naar voren wat te doen met de kaarten en het boek is natuurlijk om voor te lezen. We konden dat niet meenemen, te lastig. Na de wandeling zijn we terug gereden naar de galerie en hebben het gekocht.
Aan het eind van de wandeling staken we de Geul over en een kudde koeien zocht afkoeling in de Geul, prachtig om te zien.
Op de scottle lekkere garnalen in olie en knoflook met gebakken aardappelen en sla. Een heerlijk maaltje van de kok.
Beste vogelvrinden, ook een vogelspotter kan zich wel eens vergissen, maar het is toch goed gekomen.
Een torenvalk op een weide paaltje
Morgenvroeg vertrekken we hier en rijden naar zuid België. In de buurt van Bouillon, hopen we een camping te vinden. Het is ongeveer 180 km. en dat is goed te doen. We laten het mooie Limburg achter ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten