Dag 14 camping

 

Zondag, rustdag! Deze twee woorden klopten tientallen jaren geleden voor de meeste mensen nog wel maar vandaag de dag wordt er op zondag veel gedaan is mijn indruk. De hardwerkende mens heeft doordeweeks gen tijd om extra dingen te doen in-en rondom het huis, dus dan zijn zaterdag en zondag de aangewezen dagen om aan de slag te gaan. In de vakantie is dat anders. Dan kunnen alle dagen,  rustdagen zijn. Wel saai maar ook soms lekker. Dat was het voor ons vandaag ook. Behalve een wasje hebben we echt een dag niets gedaan. De dag begon trouwens wel vroeg. 

 

Het Nederlandse gezin op de fiets, was vanmorgen al erg vroeg wakker. Drie roepende en rennende kinderen , en af en toe de stem van ma ertussendoor, zorgde er toch voor dat bij ons de ogen ook vroeg open gingen. Freddy sliep zo weer in maar ik was ook wel nieuwsgierig hoe dat verder zou gaan, dus om iets over zeven, zat ik al buiten met de e-reader. De twee jongens uit Doetinchem stonden al klaar om te vertrekken, 110 km voor de boeg vandaag en dat liefst afleggen voor de middag vanwege de hitte, vertelde één van de jongens. Op vijftien augustus moeten ze in Marseille zijn, dus een strak schema.  En heet is het hier. Er waait gelukkig wel een windje! De bermen en akkers zijn geel, de zonnebloemen en de mais staan er troosteloos en nietig bij. Er wordt nog nergens gesproeid hier.

Het gezin vertrok uiteindelijk om half tien. Het vergt nogal wat organisatie om alles goed en wel ingepakt te krijgen. Samen eten, tanden poetsen, aankleden, luier aan bij de jongste, helmen op, route checken, afval weg, tent opvouwen; fiets controle, kinderen in de zitjes, twee voor in een zitje  en één in een karretje achter de fiets;  pa en ma in strak lycra en op weg. Ze zijn goed op elkaar ingespeeld en de kinderen weten wat te doen, heel mooi om te zien. Ik hoop dat alles goed voor ze verloopt; het lijkt een geoliede machine.

Meerdere mensen vertrokken vandaag en in de loop van de dag kwamen er ook weer wat caravans en campers bij. Toch blijft het rustig. Vanmiddag F 1 op de tv. Freddy heeft de hele boel gereset vanmorgen en jawel, bij de recepties reageerde de laptop maar zo eens positief. Hij heeft de hele wedstrijd kunnen kijken en de uitslag was nog positief ook. Een blije man, die nu aan het koken is. Alhoewel blij!! Ik geloof dat de wespen hem behoorlijk plagen op dit moment. Van muggen hebben we geen last maar de wespen vinden de geuren die hier rond hangen wel lekker af en toe. Ze kunnen dan ook vasthoudend zijn dus Freddy zwaait nog al eens met armen en messen om ze te verjagen op dit moment en een vloek zit er wel tussen af en toe. Dat het eten lekker zal smaken is wel iets waar ik van uit ga. Meestal geen klagen. De was is droog, in de kast en genoeg kleding voor de komende weken, gok ik. Dan mag de wasmachine het weer doen.

 

Wel fijn om af en toe te skypen met de kids; met de werkenden en de vakantievierders. Met beide gaat het goed al zijn de werkenden inmiddels ook wel aan vakantie toe, geloof ik. Nog even wachten.

Morgen de laatste dag hier. Dinsdag weer verder; waarheen is nog de vraag. Morgen zullen we het wel weten.

Dag 13 Metz

 

We besloten gisteravond om twee dagen bij te boeken. Het bevalt hier prima, lekker rustig en nog steeds een graad of dertig. Dat was geen probleem zei de eigenaresse.  Het jonge Duitse stel is vertrokken en naast ons staan nu twee jongens uit Doetinchem. Zij fietsen naar Zuid Frankrijk en gaan terug met de bus. Leuke manier van reizen zo. Aan de andere kant staat een Nederlands gezin; vader, moeder en drie kinderen. Ik schat van 6,4 en2 jaar oud. Op de fiets trekken ze vijf weken door Duitsland, Frankrijk en Nederland. Een tent in de vorm van een tipi is hun slaapplek. Om zeven uur lagen de kinderen erin  en was er rust. Pa en Ma namen nog een ijsje en kunnen zich weer opladen voor een nieuwe dag op de fiets. Petje af.

Wij zijn vandaag naar Metz geweest, met de auto. Op de weg er naar toe ook veel fietsers. Oudere jongeren van vijftig plus, in een net iets te strak lycra fietspak. Dat pak stamt waarschijnlijk nog uit de tijd dat ze iets slanker waren en nu hopen dat het nog net past met de iets dikkere buikomvang. Als ze hard en vaak genoeg fietsen, moet dat goed komen.

 Metz is een prachtige stad. We hadden de VVV snel gevonden en hebben een mooie stadswandeling gemaakt van bijna tien km. Mooie gebouwen, een enorme overdekte markthal, prachtige pleinen en parken,

 grote stadsmuren,  leuke terrassen, veel winkels, gezellige drukte, schone stad en weinig bedelaars. We hebben de kathedraal uit 1550 bezocht met prachtige glas in lood ramen. Een aantal zijn gemaakt door Marc Chagall. Deze kathedraal bevat de meeste glas in lood ramen van Europa. Via een prachtige route langs en over de Moezel en de Seille en door mooie wijken met statige huizen en gebouwen zoals de Porte Des Allemands,

  het Centre Pompidou Metz en het prachtige treinstation uit 1905, kwamen we een aantal uren later weer bij de parkeergarage waar onze auto stond. Wel een parkeergarage waar een auto net past tussen de beide muren. Netjes sturen en de hellingproef minitieus uitvoeren is wel een vereiste. Metz is een bezoek meer dan waard. We hebben er lekker gegeten en vanavond was een stuk stokbrood dan ook meer dan genoeg.

 

Het was fijn om de schoenen uit te doen en de slippers aan te trekken; de benen hoog  en een boek in de hand. Morgen moet ik nodig eens de stapel met wasgoed doorspitten. Er ligt inmiddels heel wat van de afgelopen twaalf dagen. Warm en zonnig weer, geplak en gezweet en dus elke keer schone kleding nodig. Drogen zal het vast wel.

Beste Vogelvrinden.  Ook de vogels vinden het heerlijk in Metz, met z'n allen een lekker visje pakken aan de moezel.

 

Dag 12 Fort Hackenberg

 

Terug op de camping viel Freddy met zijn neus in de boter. Hij noemt het zelf zo dus ik gebruik die zin ook maar. Schuin voor ons, wel op goede afstand, staat een jong stel met een camper uit Duitsland. Gisteren en vanmorgen ook nog , lag zij de hele dag op een luchtbed, in een slaapzak. Ziek, denken we, want ze hoest ook wat; heel vervelend.  We komen net terug en ze zit op haar stoel naast de camper, een goed teken, in een string en verder bloot. Ook loopt ze af en toe een beetje rond, kletst met haar vriend, in haar bijna blootje; wij zitten met een wijntje en proberen niet te kijken. Heel lastig!  Nu ligt ze weer op het luchtbed, ook in haar blootje. Ze zingt of neuriet wat en hij leest haar voor. Ze hebben het erg gezellig samen. Hij zorgt goed voor haar, wast af, eet veel chips,  en geeft haar af en toe een kus of gaat bij haar liggen. Hopelijk is ze morgen helemaal beter en wordt het nog gezelliger voor hun.  Ik ben binnen gaan typen en Freddy is met het eten bezig gegaan. Voelt toch minder ongemakkelijk.

Een bijzonder stel zagen we vanmorgen vroeg al vertrekken; één van de twee in het knalpaars gekleed en de ander in het knalgeel. Een prachtige match; een stel van onze leeftijd.

We kwamen terug van een bezoek aan Fort Hackenberg. Na de eerste Wereldoorlog wilde Frankrijk zichzelf goed kunnen verdedigen tegen het noorden en oosten. De verliezen in de eerste wereldoorlog waren te groot geweest. De Maginot linie werd gelegd. Men deed er tien jaar over om dit hele complex te maken. De Fransen hadden hulp van Duitse arbeidskrachten nodig om het af te krijgen. Er was dus veel informatie al doorgespeeld aan de Duitsers. Het grootste fort van de hele linie was de Hackenberg. Het omvatte 19 soldaten blokken en bijna 10 km. aan ondergrondse tunnels. Alles is daar beneden aanwezig. Machinerieën ,keukens , hospitaal, spoorlijn , munitie. 

 Drie maand kon men daar doorbrengen zonder dat aanvoer weer nodig was. Het was gebouwd voor en door de Fransen maar de Duitsers kregen het weer in handen, net als de departementen Elzas -Lotharingen. In 1944 hebben de Amerikanen, onder leiding van generaal Patton, het weer heroverd en sindsdien is Elzas-Lotharingen en het Fort weer eigendom van de Fransen. 

 

We zagen enorme machinekamers en een authentiek kanon uit die tijd. De werking werd gedemonstreerd en het geluid dat daarbij vrij kwam was verschrikkelijk hard.  Met een trein reed je een heel stuk het fort in, diep onder de grond. Het was koud, heel koud. Ik had een hemd, een shirt, lange broek, jas en een fleece aan. Jammer was wel, dat we een Fransman als gids hadden en dat hij de rondleiding in het Engels deed. Als je dan goed Engels spreekt is het prima maar hij beheerste het wel maar de uitspraak was zo Frans-Engels, dat veel informatie verloren ging. Ik denk bij veel mensen van de groep. Er zat een Deen, een paar Italianen en nog een ander Nederlands stel in de groep. Hij maakte ook grappige opmerkingen en vertelde anekdotes maar we begrepen het niet goed, erg jammer. De temperatuur is daar 12 graden en op een bepaald moment voelde het nog veel kouder. Heel vochtig, de druppels vielen op je hoofd. Fascinerend hoe men dit heeft gebouwd en men doet er ook alles aan om het te onderhouden en onder de aandacht te brengen.

 

Na twee en een half uur was ik blij dat de zon weer zijn werk kon doen en dat mijn handen weer wat kleur kregen. Opgewarmd en met veel indrukken weer terug naar de camping.