Terug op de camping viel Freddy met zijn neus in de boter. Hij noemt het zelf zo dus ik gebruik die zin ook maar. Schuin voor ons, wel op goede afstand, staat een jong stel met een camper uit Duitsland. Gisteren en vanmorgen ook nog , lag zij de hele dag op een luchtbed, in een slaapzak. Ziek, denken we, want ze hoest ook wat; heel vervelend. We komen net terug en ze zit op haar stoel naast de camper, een goed teken, in een string en verder bloot. Ook loopt ze af en toe een beetje rond, kletst met haar vriend, in haar bijna blootje; wij zitten met een wijntje en proberen niet te kijken. Heel lastig! Nu ligt ze weer op het luchtbed, ook in haar blootje. Ze zingt of neuriet wat en hij leest haar voor. Ze hebben het erg gezellig samen. Hij zorgt goed voor haar, wast af, eet veel chips, en geeft haar af en toe een kus of gaat bij haar liggen. Hopelijk is ze morgen helemaal beter en wordt het nog gezelliger voor hun. Ik ben binnen gaan typen en Freddy is met het eten bezig gegaan. Voelt toch minder ongemakkelijk.
Een bijzonder stel zagen we vanmorgen vroeg al vertrekken; één van de twee in het knalpaars gekleed en de ander in het knalgeel. Een prachtige match; een stel van onze leeftijd.
We kwamen terug van een bezoek aan Fort Hackenberg. Na de eerste Wereldoorlog wilde Frankrijk zichzelf goed kunnen verdedigen tegen het noorden en oosten. De verliezen in de eerste wereldoorlog waren te groot geweest. De Maginot linie werd gelegd. Men deed er tien jaar over om dit hele complex te maken. De Fransen hadden hulp van Duitse arbeidskrachten nodig om het af te krijgen. Er was dus veel informatie al doorgespeeld aan de Duitsers. Het grootste fort van de hele linie was de Hackenberg. Het omvatte 19 soldaten blokken en bijna 10 km. aan ondergrondse tunnels. Alles is daar beneden aanwezig. Machinerieën ,keukens , hospitaal, spoorlijn , munitie.
Drie maand kon men daar doorbrengen zonder dat aanvoer weer nodig was. Het was gebouwd voor en door de Fransen maar de Duitsers kregen het weer in handen, net als de departementen Elzas -Lotharingen. In 1944 hebben de Amerikanen, onder leiding van generaal Patton, het weer heroverd en sindsdien is Elzas-Lotharingen en het Fort weer eigendom van de Fransen.
We zagen enorme machinekamers en een authentiek kanon uit die tijd. De werking werd gedemonstreerd en het geluid dat daarbij vrij kwam was verschrikkelijk hard. Met een trein reed je een heel stuk het fort in, diep onder de grond. Het was koud, heel koud. Ik had een hemd, een shirt, lange broek, jas en een fleece aan. Jammer was wel, dat we een Fransman als gids hadden en dat hij de rondleiding in het Engels deed. Als je dan goed Engels spreekt is het prima maar hij beheerste het wel maar de uitspraak was zo Frans-Engels, dat veel informatie verloren ging. Ik denk bij veel mensen van de groep. Er zat een Deen, een paar Italianen en nog een ander Nederlands stel in de groep. Hij maakte ook grappige opmerkingen en vertelde anekdotes maar we begrepen het niet goed, erg jammer. De temperatuur is daar 12 graden en op een bepaald moment voelde het nog veel kouder. Heel vochtig, de druppels vielen op je hoofd. Fascinerend hoe men dit heeft gebouwd en men doet er ook alles aan om het te onderhouden en onder de aandacht te brengen.
Na twee en een half uur was ik blij dat de zon weer zijn werk kon doen en dat mijn handen weer wat kleur kregen. Opgewarmd en met veel indrukken weer terug naar de camping.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten