Dag 30 Weer thuis

Ik zit aan tafel, een flesje water naast me. De wasmachine draait en de was hangt buiten te drogen. Na elke vakantie is het eerst de post bekijken( tegenwoordig maar een kleine stapel), de caravan leegmaken, was sorteren en wasmachine aan; dat verandert niet in de loop van de jaren. De caravan is leeg; dat wil zeggen , alles wat er uit moet is eruit en de rest hoort bij de inventaris. Die inventaris groeit nog steeds want elk jaar is er toch weer iets wat we zien bij Obelink of bij iemand op een camping en dan denken we, wel handig om te hebben ; ook na 50 jaar kamperen samen!

We hebben de kleinkinderen weer gezien. Heel fijn na al die dagen. Je maakt ze zo intensief mee en dan is het geweldig om te zien dat ze zo snel weer eigen zijn hier. Alle drie zijn ze groot geworden en weer mondiger. De buren gesproken en zij verdienen alle eer dat de tuin er zo mooi bij ligt in deze hete zomer. De bakken en andere bloemen en planten doen het geweldig, heel fijn.

Vanmorgen was de terugreis natuurlijk geen onoverkomelijke afstand meer; 135 km. voor de boeg. Het verliep vlot en om elf uur waren we thuis. De auto van de buurman stond op de oprit, heel fijn natuurlijk(sociale betrokkenheid) en toen die weg was onze caravan er weer op.  Koffie van de buurvrouw gehad en even kort gekletst.

 

Fijn om weer thuis te zijn, al denkt manlief daar iets genuanceerder over.  We hebben weer  veel gezien en meegemaakt. Er zijn geen ongelukken gebeurd; alles is nog zoals we begonnen en dat is wel eens anders geweest. Het waren mooie weken.

 

Het was vanmorgen een drukte van gaan en komen op de camping. Een beetje vreemd stel staat er naast ons. Vanmorgen liep zij rond in haar shortama en toen we net terug kwamen op de camping had ze die nog aan. Ze is heel overdreven aardig en dan gaan bij mij de nekharen al overeind staan. Even gewoon doen; we zijn geen familie en ook geen goede kennissen dus normaal dag en hallo. Ze roken helaas beide. Dat mag natuurlijk maar de wind staat onze kant uit en dus maar aan de achterkant van de caravan gaan zitten. Een ander stel was vanmorgen bezig de voortent op te zetten en dat leidde weer tot komische  taferelen. Het begin gaat nog harmonisch maar even later volgen er mopperwoorden over en weer en een poosje later begint er toch wat stemverheffing te komen. Dat duurt dan tot de tent staat( ik spreek uit ervaring) maar dat hebben we niet meer meegekregen. Ze zitten nu gezellig te eten gelukkig.

In de wei naast de camping lopen een werkpaard en een springpaard en bij die twee loopt een jonge gitzwarte stier. Het werkpaard is de surrogaatouder zo te zien. Hij wijkt niet van het jong z’n zijde en het jong blijft ook goed in zijn buurt. Het andere paard loopt er ook wel bij maar niet zo oplettend. Het is prachtig om te zien. Bij de camping is ook een zorgboerderij en er is een koffie en thee plek voor fietsers. 

 Wij zijn naar Eersel geweest. We dachten dat het een klein dorp zou zijn maar dat viel reuze mee. Het is en prachtig dorp, met een beschermd dorpsgezicht. Drie kerken, twee kapellen, een mooi plein met een beeld van de “contente mens”. 

 Leuke terrassen, lekkere lunch gehad, veel winkels, vandaag waren de meeste gesloten (maandag)en het lekkerste ijs van de vakantie hebben we gehad bij de banketbakker in Eersel. Er waren veel toeristen en alle terrassen waren goed bezet.  

Ook hebben we het Streekmuseum, de Acht Zaligheden van de Kempen bezocht in Eersel. Het vertelt de geschiedenis en ontwikkeling van de Brabantse Kempen tussen 1850 en 1950. Eersel is een van de dorpen van de acht zaligheden. 

 

Er heerste veel armoede en de mensen voelden zich armzalig. Die term werd omgezet in zaligheden. De namen van deze acht dorpen eindigen ook allemaal op sel. Duizel, Hulsel, Knegsel, Reusel, Steelsel, Netersel, Wintersel en Eersel. Een prachtige boomgaard en kruiden-en bloementuin, completeert het hele museum. Het draait allemaal op vrijwilligers en degene die de leeftijd van 80 jaar haalt , krijgt een ster met naam op een pad: de Walk of Fame, maar dan in Eersel.

Nog een paar boodschappen gedaan en toen was het inmiddels al weer vijf uur. De tank zit vol dus morgen weer verder, richting huis. 

Dag 28 Camping Weidezicht Eersel

 

We staan op dit moment op camping Weidezicht in Eersel, een SVR camping net over de Belgisch/Nederlandse grens. Een camping met 25 plekken en favoriet bij 50 plussers staat er op de website.  Er zijn nog een paar plekken vrij hier en inderdaad, alleen maar oudere jongeren, met een elektrische fiets en camper of caravan. Wat sanitair betreft hebben we een reuze stap vooruit gemaakt. We dachten op z’n minst op een 5 sterrencamping te staan, wat natuurlijk flauwekul is maar op geen enkel camping gedurende de hele vakantie, is het sanitair zo schoon geweest en qua aantal voldoende dan hier. Toch wel heerlijk hoor. Wat klink ik verwend zo maar ik denk dat manlief het hier helemaal mee eens is. Freddy hangt niet zo aan luxe en vindt het vaak wel goed genoeg maar nu deelt hij mijn mening vast en zeker.

 

 Gisteravond wilden we betalen maar de vrouw des campings was de hele avond afwezig. We hadden al besloten, op advies van iemand anders, om het geld in een envelop te doen en bij de huisdeur neer te leggen. Alles was klaar, nog even afwassen en jawel, Freddy deed een laatste poging, trok aan de huisbel en het raam boven ging open en een slaperig hoofd zei: oui! We vertelden dat we wilden betalen. Ze trok snel iets aan en kwam beneden het geld innen. Ze vroeg hoe lang we hadden gestaan en dat was het. Geen rekening of toeristen belasting erbij; 45 euro voor drie nachten. Geen controle op het aantal nachten, niets. Ze wenste ons goede reis en tot ziens en ging weer naar binnen.

 Het was inmiddels negen uur en we gingen richting Nederland. We hadden Eindhoven ingetoetst en we zouden wel zien hoe ver we zouden komen. De reis verliep voorspoedig. Behoorlijk wat Engelsen op weg naar Calais en wat Nederlands vakantieverkeer, op weg naar huis. Op een gegeven moment passeerden we een bord met afslag Vlaamse kust over 1500 meter. Daar begon de file; niet voor ons maar voor al de dagjesmensen die met dit weer naar de kust wilden. Ik heb geen idee hoe lang de sliert was maar we zeiden tegen elkaar dat de laatsten, als ze de kust al zouden halen, meteen weer rechtsomkeer zouden kunnen maken. Zo erg is het hopelijk niet geweest maar wat een verschrikking als je daar staat. Brugge en Gent passeerden we snel en toen even gestopt voor een broodje en een kop koffie.  Weer verder richting Antwerpen en toen zagen we al borden met wegwerkzaamheden, rode lijnen langs de snelweg op de TomTom en dan weet je het wel. Ook de wegaanduiding en welke baan we precies moesten nemen, was voor ons niet duidelijk;  het werd een puzzel en natuurlijk legden we het puzzelstukje op de verkeerde plek en kwamen we even later in Antwerpen uit. De Tom Tom zegt natuurlijk precies hoe je moet rijden om weer op de snelweg te komen maar voordat dat ook zo is, hadden wij al veel straten, straatjes, tramrails en stoplichten gehad. Freddy loodst gelukkig de caravan altijd goed door deze situaties heen maar ik zit dan met geknepen billen en hoop dat het goed gaat. Het duurde even maar tenslotte kwam de oprit naar de snelweg in zicht en konden we aansluiten in de file maar zat voor het grootste gedeelte achter ons. Toch nog een stuk omzeilt achteraf. Inmiddels contact met de camping gehad en 50 km later waren we in Eersel. We blijven een paar dagen en dan zien we wel weer.

Hier is wel goede WiFi, alleen niet op onze plek. Dat maakt voor de laatste dagen ook niet meer uit. Vandaag is het hier bloedheet en benauwd. Als het klopt wat ik zag bij Weeronline krijgen we nog wat gespetter uit de lucht morgen; ben benieuwd. We maken zo een lekkere carpacciosalade met een wijntje erbij; heerlijk met dit warme weer.