We staan op dit moment op camping Weidezicht in Eersel, een SVR camping net over de Belgisch/Nederlandse grens. Een camping met 25 plekken en favoriet bij 50 plussers staat er op de website. Er zijn nog een paar plekken vrij hier en inderdaad, alleen maar oudere jongeren, met een elektrische fiets en camper of caravan. Wat sanitair betreft hebben we een reuze stap vooruit gemaakt. We dachten op z’n minst op een 5 sterrencamping te staan, wat natuurlijk flauwekul is maar op geen enkel camping gedurende de hele vakantie, is het sanitair zo schoon geweest en qua aantal voldoende dan hier. Toch wel heerlijk hoor. Wat klink ik verwend zo maar ik denk dat manlief het hier helemaal mee eens is. Freddy hangt niet zo aan luxe en vindt het vaak wel goed genoeg maar nu deelt hij mijn mening vast en zeker.
Gisteravond wilden we betalen maar de vrouw des campings was de hele avond afwezig. We hadden al besloten, op advies van iemand anders, om het geld in een envelop te doen en bij de huisdeur neer te leggen. Alles was klaar, nog even afwassen en jawel, Freddy deed een laatste poging, trok aan de huisbel en het raam boven ging open en een slaperig hoofd zei: oui! We vertelden dat we wilden betalen. Ze trok snel iets aan en kwam beneden het geld innen. Ze vroeg hoe lang we hadden gestaan en dat was het. Geen rekening of toeristen belasting erbij; 45 euro voor drie nachten. Geen controle op het aantal nachten, niets. Ze wenste ons goede reis en tot ziens en ging weer naar binnen.
Het was inmiddels negen uur en we gingen richting Nederland. We hadden Eindhoven ingetoetst en we zouden wel zien hoe ver we zouden komen. De reis verliep voorspoedig. Behoorlijk wat Engelsen op weg naar Calais en wat Nederlands vakantieverkeer, op weg naar huis. Op een gegeven moment passeerden we een bord met afslag Vlaamse kust over 1500 meter. Daar begon de file; niet voor ons maar voor al de dagjesmensen die met dit weer naar de kust wilden. Ik heb geen idee hoe lang de sliert was maar we zeiden tegen elkaar dat de laatsten, als ze de kust al zouden halen, meteen weer rechtsomkeer zouden kunnen maken. Zo erg is het hopelijk niet geweest maar wat een verschrikking als je daar staat. Brugge en Gent passeerden we snel en toen even gestopt voor een broodje en een kop koffie. Weer verder richting Antwerpen en toen zagen we al borden met wegwerkzaamheden, rode lijnen langs de snelweg op de TomTom en dan weet je het wel. Ook de wegaanduiding en welke baan we precies moesten nemen, was voor ons niet duidelijk; het werd een puzzel en natuurlijk legden we het puzzelstukje op de verkeerde plek en kwamen we even later in Antwerpen uit. De Tom Tom zegt natuurlijk precies hoe je moet rijden om weer op de snelweg te komen maar voordat dat ook zo is, hadden wij al veel straten, straatjes, tramrails en stoplichten gehad. Freddy loodst gelukkig de caravan altijd goed door deze situaties heen maar ik zit dan met geknepen billen en hoop dat het goed gaat. Het duurde even maar tenslotte kwam de oprit naar de snelweg in zicht en konden we aansluiten in de file maar zat voor het grootste gedeelte achter ons. Toch nog een stuk omzeilt achteraf. Inmiddels contact met de camping gehad en 50 km later waren we in Eersel. We blijven een paar dagen en dan zien we wel weer.
Hier is wel goede WiFi, alleen niet op onze plek. Dat maakt voor de laatste dagen ook niet meer uit. Vandaag is het hier bloedheet en benauwd. Als het klopt wat ik zag bij Weeronline krijgen we nog wat gespetter uit de lucht morgen; ben benieuwd. We maken zo een lekkere carpacciosalade met een wijntje erbij; heerlijk met dit warme weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten